Gjalt de Groot sprekker op de jierfergadering

8 maart yn ’t Reade Hynder starte we om 19.45 oere, in kertier earder as foargeande jierren. It doel is om koart te fergaderjen en tuskentroch sil Gjalt de Groot “Smoute Maitiidsferhalen” fertelle.

Ûndersteand mear ynformaasje oer dizze natoerman:

Gjalt de Groot werkte als voorlichter en was varkensboer. Ook was hij bestuurlijk actief, waaronder voorzitter van de BFVW. Sinds hij is gestopt als boer is hij onder andere wiedevogelbeschermer en houdt hij zich bezig met het schrijven van boeken, vissen en paling roken. In 2009 publiceerde hij “De jonge aaisiker fan Luctor et Emergo”

In dit boek schrijft hij over het type boerenleven dat honderden jaren heeft bestaan maar in de jaren 60 verdween. Het “aaisykjen” loopt als een rode draad door het verhaal. Gjalt de Groot laat zien dat aaisykjen niks te maken heeft met eieren rapen maar alles met het historisch besef en liefde voor de natuur.

In “It swetshok” staat wat riet tegen de muur, hangen wat palingfuiken tegen de wanden en een oude schoolplaat met vissen hangt erbij. Een paar polsstokken en een oude snoekhengel hangen tegen het plafond.  Een paar eendenkorven liggen in de hoek en op een plank staan een paar flessen drank plus wat andere attributen met een eigen verhaal. Dit is de plek waar zomaar wat smeuige verhalen kunnen bovendrijven. Een aantal van deze verhalen is in het boek “It swetshok” gebundeld.

In zijn boek “It leste aai” kijkt hij terug op belangrijke zaken in zijn leven: het leven als een boer en het leven als een “aaisiker”.  Hij beschrijft hoe het is om varkensboer te zijn in Dongeradeel, het land van de landhouderijen en veehouderijen. Het is een verhaal over de strijd om het hoofd boven water te houden, een strijd tegen mensen en ziektes. De passie voor het veld en het “aaisikjen” maakt dat hij “de kop derfoar hâld”. Op aanstekende wijze vertelt hij over het wonder van het ei, de schoonheid van het veld. Hij geeft inzicht in de rituelen van de “aaisikersclub”en haalt met smaak anekdotes aan.